Little People in the Big City

Tijd voor een update!
Ondertussen beginnen we het al wat gewend te worden in de kliniek, de assistenten en dokters zijn een leutige bende, en een grote werkdruk is er niet echt (understatement of the year!). Op één van de schaarse pc's in het ziekenhuis wordt naar believen muziek gedownload van de betere Argentijnse schlager-kweler (al heeft Dr. Singh wél Pink Floyd als ringtone). De assistenten zeggen dan nog zelf over de nurses dat ze 'fat & lazy' zijn (der is iets van aan; twas trouwens nen assistent die nogal graag z'n Engels oefent). Rond 12u 's middags kunnen Anke en ik dus al op 't gemak richting appartement slenteren. Alhoewel, nu zullen we da waarschijnlijk niemeer doen, want de assistenten waren stomverbaasd dat we door de 'barrio' waar het ziekenhuis gelegen is, een soort sloppenwijk eigenlijk, wandelden. Tzou blijkbaar levensgevaarlijk zijn (alhoewel ik me nog redelijk veilig voelde daar), dus in 't vervolg wordt het met de taxi :)
Enkele weetjes:
- In het ziekenhuis heet ik Chooonasss (te pronunciëren met een aardappel, of de betere koolgroente in de mond).
- Het povere ziekenhuis waar Anke en ik staan, is een publiek, dwz gratis, dus de patiëntenpopulatie omvat vooral de minderbedeelden..
- Argentijnen zijn echt wel voetbalgek, kinderen van een jaar oud hebben al een voetbalshirt aan, én ze kennen Club 'Brujas'
- Om de mannenpraat verder te zetten: de karren die hier rondcrossen zijn een streling voor het oog (net als veel Argentijnse vrouwen): magnifieke Ford & Dodge oldtimers, voor de rest veel Fiats, Volkswagens (de Golf is hier de 'Gol') en Chevrolets (eigenlijk de Opels van bij ons, waarin het Chevrolet logo zit verwerkt)
- De dokters hier zijn ferm geïnteresseerd in hoeveel de dokters in België verdienen (ik durf het hun bijna nie zeggen)
- Het inschrijvingsgeld om geneeskunde hier te studeren, bedraagt 40 pesos (zo'n 10 euro)
- Onze Vlaamse voorgangsters hebben ons een gigantisch pakket achtergelaten, waarvoor dank!
- De decaan van de Univ van Córdoba was hier ook langs geweest toen wij op stap waren, en hij heeft enkele lokale zoetigheden achtergelaten, met een brief, waarin hij ons uitnodigde om vanavond met hem en zijn lieftallige echtgenote op z'n Argentijns te gaan dineren.. Bring on the meat!!! (dat laatste niet bedoeld op die lieftallige echtgenote uiteraard)
- Córdoba hebben we al een beetje kunnen verkennen: mooie straatjes, parken, coole winkels, goeie ambiance, máár nog veel meer te verkennen. Foto's vind je hier: http://www.facebook.com/album.php?aid=71727&l=d76cb&id=665740935 (op de blog kan je niet al te veel foto's ineens posten)
- Op het programma de komende dagen: picnicken/zwemmen? in het grootste park (kwestie van mee te doen met de vrouwen en mijn string in mijn adonis-lijf te laten brandmerken), de Dakar-karavaan gaan spotten, eens een goed toerke om te gaan lopen zoeken, en o ja, nog wat gaan 'werken' :)

Nog een woordje van Lucie:
Het wordt moeilijk om de poëtische berichten van Jonas te evenaren maar ik hoop dat er toch ook enkele fans op nieuws van mij zitten te wachten :)
In de clínica privada is het rustige Zuid-Amerikaanse sfeertje ook goed te voelen. Tussen 2 operaties zitten we thee met croissants te eten IN de operatiezaal. Semi-sterilidad noemen ze dat..De operaties zelf zijn gelijkaardig aan die in België, behalve dan de technische snufjes die hier ontbreken. Ook gek is hoe gehecht de mensen hier zijn aan hun gsm, niet te doen. Gisteren bij een bevalling bv. de mama perst, de gsm van de papa rinkelt en die neemt op tgemakske op natuurlijk. Of de assistenten gebruiken hun playlist van hun gsm als radio in het ok. (de anesthesist staat dan lekker mee te zingen en dansen op latinomuziek die mij compleet onbekend lijkt)
De weg naar de clínica leg ik ook te voet af, dwars door het centrum dus no worries..Ik kom per wandeling ook gemiddeld 5 politieagenten tegen (en nog meer honden). Toch voelt het vreemd als lijkbleke nagestaard te worden en af en toe het woord "turista" te horen vallen.
Het weertje hier is mijn favoriet :)

Gegroet!
Uw beminde Argentijnse afgevaardigden